Excelsior – Αυτό είναι φυσιολογικό

ΤΕδώ ήταν πολλά θέματα που θα είχαν κάνει μια καλή ανάρτηση σήμερα. Θα μπορούσα να είχα μοιραστεί τις σκέψεις μου για τον Tom Hiddleston νέα χειμερινή φωτογράφηση (απίστευτο), ή ανέλυσε ο Ρομπ Πάτινσον εκμεταλλευόμενος κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου που είχε στην οθόνη Ο βασιλιάς (θεαματικός). Το να ξέρω ότι θα μπορούσα να είχα γράψει για οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα και ότι θα είχε πάει σε ένα κοινό που το καταλαβαίνει απόλυτα, επειδή σκέφτεται και αυτά τα πράγματα, είναι το πράγμα που θα μου λείψει – και θα εκτιμήσω – περισσότερο για το χρόνο μου στο That’s Normal τώρα που είμαστε στο τέλος μας.

Η απόφαση να στείλω email στην Bekah και τη Nikki για να τους ζητήσει να ενταχθούν στην ομάδα ως συγγραφέας το 2013 είναι ένα από τα μεγαλύτερα άλματα πίστης που έχω κάνει ποτέ. Πάντα ήθελα να γράψω για ψυχαγωγία και φανατισμό, αλλά ήμουν πάντα πολύ ντροπαλή και πολύ ανασφαλής για να το επιχειρήσω πραγματικά. Αλλά κάτι μου είπε ότι αυτός ο ιστότοπος, και αυτή η ομάδα, ήταν το μέρος για να ξεκινήσω και τώρα έχουν περάσει σχεδόν εξήμισι χρόνια. Όχι μόνο έχω γράψει κυριολεκτικά εκατοντάδες δημοσιεύσεις, έχω συνεργαστεί με άλλους συγγραφείς (το όνομα The T Hiddy Committee for my Time for Tom, οι αναρτήσεις με τη Lorena μπορεί να είναι η καλύτερη ώρα μου), έχω γίνει συντάκτης TN ως Λοιπόν και έχω αποκτήσει ένα εντελώς νέο σύνολο δεξιοτήτων, είχα μια ανάρτησή μου που κοινοποιήθηκε στο Twitter από μια από τις αγαπημένες μου εκπομπές, έχω κάνει ζωντανά Hangouts με την ομάδα και μπόρεσα να πάω σε εκδηλώσεις που χωρίς την TN δεν θα ήταν δυνατές για μένα. (Ναι, αυτή η τελευταία αφορά κυρίως την ημέρα που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. ΞΕΡΕΙΣ ότι θα τη μοιραστώ για τελευταία φορά.)

Το να χάσω κάτι που ήταν τόσο σταθερό για μένα τόσα χρόνια θα είναι μια δύσκολη προσαρμογή. Αλλά θα εξακολουθώ να έχω τις αλλαγές που έχει φέρει η TN στη ζωή μου. Υπάρχουν στενοί φίλοι που έχω κάνει, με τους οποίους μιλάω καθημερινά, και με τους οποίους δεν θα είχα συναντήσει ποτέ αν δεν υπήρχε αυτός ο ιστότοπος. Τώρα εργάζομαι για την Bekah και τη Nikki στην επιχείρησή τους, κάνοντας πράγματα που ποτέ δεν θα επιχειρούσα ή δεν θα πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Και φυσικά υπάρχει η απίστευτη αίσθηση της κοινότητας που έχουν καλλιεργήσει οι αναγνώστες μας. Νιώθω τόσο τυχερός που μπόρεσα να γράψω έτσι για πρώτη φορά για ένα τόσο έξυπνο, πνευματώδες και παθιασμένο κοινό. Είναι κάτι που δεν ξέρω ότι θα το ξαναβρώ, τουλάχιστον όχι σε αυτό το βαθμό, και είναι κάτι που δεν θα το θεωρήσω ποτέ δεδομένο. Μεγάλωσα και άλλαξα τόσο πολύ στον χρόνο μου στο That’s Normal, και είμαι τόσο χαρούμενος που ήταν αυτό το μάτσο που πήγε μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι θα κοιτάξουν πίσω στο That’s Normal με στοργή και αγάπη, αλλά θα συνεχίσουν. Δεν είμαι σίγουρος πού θα καταλήξει το γράψιμό μου μετά από αυτό, και ενώ αυτό με κάνει νευρικό, είναι επίσης κάτι που είμαι ενθουσιασμένος να καταλάβω. Εν τω μεταξύ, είμαι σε Κελάδημα και μάλιστα τελικά ξεκίνησε ένα Ίνσταγκραμ. Κοιτάξτε με, κρατώντας το δάχτυλό μου πάνω στον παλμό των social media! Ο χρόνος μου σε αυτόν τον ιστότοπο σήμαινε τον κόσμο για μένα, ελπίζω η συνεισφορά μου σε αυτόν να σήμαινε τουλάχιστον λίγο κάτι για μερικούς από εσάς. Αν μπορώ να σας αφήσω με μια τελευταία σκέψη, μάλλον θα έπρεπε να είναι κάτι το να πιστεύετε στον εαυτό σας, αλλά στην πραγματικότητα είναι το εξής: παρακαλώ, για την αγάπη του Θεού, παρακολουθήστε Ο άνθρωπος από τον θείο αν δεν το έχεις κάνει ήδη.

_Πηγή

_{Πηγή – Χαρακτηριστική εικόνα}